Τμήμα μοναστηριού Δομινικανών με το όνομα Santa Maria Magdalena, το VENETO ανακαινίσθηκε από τον Michele Sanmicheli στα μέσα του 15ου αιώνα. Ο γνωστός Ενετός αρχιτέκτονας είχε αναλάβει τη κατασκευή του κάστρου της πόλης του Ρεθύμνου (Fortezza), κατόπιν της επανακατάληψης της από τους αιώνιους εχθρούς της, τους Γενοβέζους. Πριν όμως ξεκινήσει τις εργασίες του κάστρου, ανακαίνισε το VENETO, τη LOGGIA (λέσχη αξιωματικών), καθώς και τρεις άλλες οικίες για να στεγάσει τους Ενετούς ευπατρίδες που ήταν οι υπεύθυνοι της επίβλεψης . Στα μέσα του 19ου αιώνα το VENETO αγοράστηκε και ανακαινίσθηκε από τον Τούρκο Bey Risvan για να το χαρίσει στη νεαρή αδερφή του που πρόσφατα είχε χηρέψει. Στις αρχές του 20ου αιώνα και κατόπιν της ανταλλαγής πληθυσμού, το VENETO εδόθη στην οικογένεια Προκοπάκη από την ελληνική κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας την ηρωική συμμετοχή του Εμμ. Γ. Προκοπάκη στην Μακεδονική εξέγερση (1903-1908).
Το VENETO, αποτελεί ένα εντυπωσιακό αρχιτεκτονικό σύνολο. Στην είσοδό του δεσπόζει μια αψιδωτή καμάρα της 1ης Ενετικής περιόδου, μάρτυρας της ηλικίας του κτιρίου. Ακριβώς δίπλα, η επιβλητική πέτρινη σκάλα που οδηγεί στους πάνω ορόφους, αναδύεται από ένα μοναδικό βοτσαλωτό δάπεδο με περίτεχνα σχέδια. Μεσοτοιχίες πάχους 80 έως 120 εκ., αρμολογημένες με Σαντορινιό κονίαμα, τρία πέτρινα πηγάδια, δύο κρήνες, μια πανέμορφη αυλή και πολλές ιδιαίτερες γωνίες, συμπληρώνουν ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό πάζλ. :Στοιχεία Ενετικής, Τούρκικης και Ελληνικής αρχιτεκτονικής, δεμένα, παντρεμένα στο πέρασμα των αιώνων, μέσα σε ένα κτίριο. Πέτρα, ξύλο, μέταλλο και φυσητό γυαλί. Υλικά διαχρονικά, σταθερά μα τόσο ωραία δεμένα μεταξύ τους λες και δε θέλουν να χωρίσουν ποτέ, θυμίζοντας μας πως το απλό είναι συνήθως και το ομορφότερο.